یادداشت اختصاصی حنیف غفاری، کارشناس مسائل بین‌الملل؛
آدرس غلط غرب درباره بحران پناهجویان
انتشار اخبار حادثه تکان‌دهنده غرق شدن قایق حامل صدها پناه‌جو در آب‌های مدیترانه بار دیگر باعث دادن آدرس‌های غلط از سوی مقام‌های اروپایی در زمینه اصل حادثه شده است.
به گزارش «راهبرد معاصر»؛ اورزولا فن در لاین، رئیس کمیسیون اتحادیه اروپا و دیگر مقام های این مجموعه مدعی نقش آفرینی قاچاقچیان انسان در آب های مدیترانه هستند و همانند همیشه در تشریح این وقایع سخت و غیر قابل تصور، تمرکززدایی از اتحادیه اروپا را در دستور کار قرار می دهند.
بی تردید در تشریح حادثه اخیر نمی توان بدون آنکه نسبت به مصدریابی ماجرا اطمینان خاطر به دست آورد، وارد مرحله عوامل میانی و درجه دوم فاجعه شد. واقعیت اینکه بیشتر پناهجویانی که در آب های مدیترانه و در مسیر مهاجرت غیر قانونی به اروپا جان خود را از دست می دهند، اتباع کشورهایی هستند که اروپاییان در کنار واشنگتن بیشترین سهم را در خلق بحران های امنیتی مزمن در آنجا ایفا کرده اند.
بر همگان مسجل است در سال های اخیر شبکه های قاچاق پناهجویان در آب های مدیترانه، کانال مانش و دیگر مسیرهای آبی صیانت نانوشته، اما ملموسی داشته اند
همگان به یاد دارند، در جریان حضور پناهجویان سوری در اروپا (پس از ظهور گروه تروریستی داعش)، نهادهای رسمی قدرت در مجلس و شورای اروپا خود را حامی حقوق انسان های بی پناه قلمداد می کردند، بدون آنکه به نقش بی بدیل خود در خلق داعش و گروه های تروریستی در منطقه غرب آسیا بپردازند. در اینجا «خالق بحران» تلاش می کند خود را در کسوت «منجی بحران زدگان» نشان دهد؛ تناقضی که آمریکا و اتحادیه اروپا در تاریخ روابط بین الملل ید طولایی در خلق آن ایفا کرده اند.
دیگر نقطه مبهم معطوف به ادعای خاص رئیس کمیسیون اروپا درقبال حادثه اخیر در آب های مدیترانه است. فن در لاین می گوید، اتحادیه اروپا برخورد سخت با شبکه های قاچاق انسان را در دستور کار قرار خواهد داد تا از چنین فجایعی در آینده جلوگیری شود. این ادعای تکراری به طنز تلخ اتحادیه اروپا تبدیل شده است.
بر همگان مسجل است در سال های اخیر شبکه های قاچاق پناهجویان در آب های مدیترانه، کانال مانش و دیگر مسیرهای آبی صیانت نانوشته، اما ملموسی داشته اند. بهتر است فن در لاین در اینجا به جای ایجاد تفکیک میان شبکه های قاچاق پناهجویان و نهادهای رسمی قدرت در اتحادیه اروپا (به ویژه نهادهای امنیتی) به این ابهام مهم و اساسی پاسخ دهد، چرا شبکه های قاچاق پناهجویان در سرتاسر اروپا به جای آنکه تحت تأثیرنظارت و کنترل دستگاه های امنیتی اروپا قدرت خود را از دست بدهند، در سال های اخیر گسترده تر شده اند و البته با خیالی آسوده تر نسبت به گذشته به فعالیت هایشان ادامه داده اند؟
به نظر می آید در این زمینه معامله ای میان نهادهای رسمی اروپا و قاچاقچیان در آب های مدیترانه و دیگر مرزهای آبی و زمینی ورود به اروپا شکل گرفته که حتی افکار عمومی اروپا نیز نسبت به آن آگاه نیستند.
در هر حال، اصل وقوع بحران پناهجویان و مهاجرت خطرناک و غیر قانونی به اروپا معلول سیاست های مداخله گرایانه غرب در امور داخلی کشورهای بحران زده است. از آن گذشته، در بُعد روبنایی موضوع نیز قطعاً مناسبات واقعی نهادهای اروپایی و شبکه های قاچاق انسان متأثر از ملاحظاتی است که در ابعاد رسانه ای و آَشکار به آنها پرداخته نمی شود. بهتر است فن درلاین و دیگر مقام های اروپایی بیش از این آدرس غلط ندهند.